Hoe komt het dat mensen zo kunnen afglijden in duistere momenten?
Hoe komt het dat mensen soms de bomen door het bos niet meer zien?
Dat je het gevoel hebt dat iedereen tegen je is.
Dat ze geen waarde hechten aan wie je bent waardoor je je eenzaam gaat voelen,
Waardoor je het noorden kwijt raakt.
Ieder van ons zal wel eens voor een duister moment gestaan hebben. Of het wel waard is om in dit leven verder te doen, of we ûberhaupt wel de dingen aan het doen zijn dat we willen doen of kunnen doen. Of er niet "meer" is dan alleen dat wat we aan het doen zijn.
Twijfels zijn bij de ene soms schering en inslag, bij de andere worden deze weggevaagd en gewoon aan de kant geschoven.
De woorden "Moeder, waarom leven wij?", naar de gelijknamige serie in 1993, die destijds ook al bleven nazinderen, heb ik na het overlijden van mijn moeder in 2013 herhaaldelijk voor ogen genomen. Want vanaf 2013 is er een stukje van mezelf mee verdwenen met mijn moeder naar het universum. Vanaf die tijd hebben de keuzes die ik gemaakt heb, de emoties die gepasseerd zijn en de gedachten die ik ontwikkeld heb, er voor gezorgd dat ik sta waar ik nu sta. En eerlijk toegegeven, moest ik in die periode een plan of een moodboard gemaakt hebben, had dit er niet zo uit gezien, want mijn verwachtingen en ambities waren hoog.
Maar het leven had iets anders in petto voor mij gedurende die 10 jaar. Mede door persoonlijke ontwikkeling, emotionele en financiële katers, hoge en diepe dalen, ging het niet altijd zoals het voorzien was en ben ik in een emotionele rollercoaster terecht gekomen. En eentje van een goed jaar, zoals ze zouden zeggen in de wijnindustrie...
Dat elke Westerse mens trauma's, overtuigingen en pijnlijke momenten te verwerken heeft daar kan ik me iets bij voorstellen. Door alle persoonlijke ontwikkelingstrajecten die bij mij de revue gepasseerd zijn, dacht ik er perk en paal aan gesteld te hebben en vlotjes de dingen te kunnen doen, waarvoor ik bestemd ben om te doen.
Tot op een gegeven moment dat er weer zaken naar boven komen, die je niet wist dat ze er zaten en geen vinger kan leggen op wat het nu eigenlijk is.
Terwijl er in mijn jeugd, puberteit of adolescentie niet echt dingen gebeurd zijn, waarvan je kan zeggen... "man, jij hebt het zwaar gehad", ... of toch?
Ik heb nog nooit in een moment gestaan, dat het zó onduidelijk was, van wat ik wilde, waar ik naartoe wilde of hoe ik het wilde. Door 1 bepaalde keuze te maken, sta je opeens in een positie en denk je herhaaldelijk bij jezelf "Hoe geraak ik hier in godsnaam uit".
Zelfs als 50plusser, kan je je voelen als een verloren tiener, die het niet meer weet. Alleen heb je als tiener nog tijd met hopen, ... denk je toch.
Alles wat voor mij duidelijk was in 2013, is weggevaagd en je voelt je als het ware naakt tussen een publiek dat staat te wachten op je performance.
Door de persoonlijke ontwikkeling heb je inzichten ontwikkeld, heb je jezelf beter leren kennen en zijn je ogen opengegaan waardoor je nu niet meer terugkan. Je bewustzijn is zo gegroeid, dat je niet meer terugkan naar dat onbewuste en slaapwandelend gegeven, waardoor er maar één ding opzit,... doordoen, graven en "f...cking" bewust worden van wat er speelt, met de nodige tranen en boosheid dat dit met zich meebrengt.
Ook zie je en voel je bij anderen in je omgeving die urge voor meer, maar krijgen ze het niet voor elkaar door de ratrace waar ze inzitten, waardoor je in weerstand gaat tegen uitspraken en acties, en hunker je zelf naar inspiratie om je te voeden in je eigen bewustzijn. Je hunkert naar zij die je challengen zodat je niet telkens hervalt, want je weet dat herval niet beter voor je is en dat je energie een duidelijke deuk krijgt, wanneer je je zelf betrapt op die herval.
Als ik me dan laat verleiden om een (tarot) kaart te leggen, dan trek ik er telkens één met "crisis" op. Niet dat ik er mij op zich laat door leiden, maar hoe meer wetenschap en spiritualiteit samenkomt, geeft het mij inzichten van wat ik "vandaag" met mijn energie uitstraal. Want wetenschappelijk bewijs is er wel degelijk dat we met onze energie de dingen aantrekken en afstoten in ons leven.
"Until you make the unconscious, conscious, it will direct your life and you will call it fate" - Carl Jung
Ik hou van mensen, ik hou van samenzijn, ik hou van plezier maken en dit samen met een cocktail van diepgang, bewustzijn en een gevoel van "zen".
Dit was ooit anders...
