Waarom schrijven kan helpen...

Je zit voortdurend in je hoofd,

Je leeft als een gek en loopt van hot naar her,

"Ik heb het veel te druk" is steevast je antwoord wanneer iemand je vraagt hoe het met je gaat.

Maar heb je al eens stil gestaan bij het feit dat dit wel iets kan zijn wat je jezelf oplegt?

Dit heb je zelf gecreëerd, hetzij door altijd "ja" te zeggen, hetzij door (beperkende) overtuigingen dat dit zo hoort.

Weet je dat je daarin een keuze hebt?

I know, ... I'm guilty as well. Ook ik legde mezelf te veel "to do's" op, om "gezien" te worden. Zowel binnen mijn community, als binnen het bedrijf (of de bedrijven waar ik gewerkt heb) wilde ik zó graag "gezien" worden voor mijn kunnen. En ik dacht, hoe hoger ik op de ladder sta, hoe meer ze mij wel zullen zien, mij zullen erkennen voor wat ik doe en wat ik kan (logica?). En vaak staat "kunnen" gelijk aan "loon" in heel veel hoofden. Ook weet ik vanuit mijn HR ervaring dat het niet alleen gaat om "kunnen".

Een uitspraak van Inge Geerdens tijdens haar toespraak - hire the attitude and train the skills - heeft me binnen HR leren zien dat "kunnen" niet noodzakelijk dat is wat iemand leidt in zijn leven.

Mijn "kunnen" was niet noodzakelijk mijn passie of dat wat ik heel mijn leven wilde doen - vandaar dat veel 50+ misschien al aan hun pensioen aan het denken zijn - 🤪.

Mijn "kunnen" was opgedrongen van thuis uit, omdat het zo hoorde, omdat je die studies gedaan had en die keuze gemaakt had. Maar vanuit mijn hart hunkerde ik naar totaal iets anders. Ik wilde naar het buitenland, connecteren met mensen, dansen en plezier maken met muziek. Hele dagen met organiseren bezig zijn, feestjes organiseren, mensen ontmoeten, mensen gelukkig maken en veel bezig zijn met allerlei vormen van creativiteit.

In werkelijkheid ging het er heel anders aan toe en werd mijn "kunnen" beknot omdat rationeel zijn en logisch denken aan de orde was. Want "hoe kan je nu je centen verdienen met zo'n visie".

Om het leven aan te kunnen en mezelf in vraag te stellen, schreef ik veel. Voor de term "journalen" nog maar bestond (in BE toch), schreef ik al pagina's vol met mijn gedachten, waar kwamen al die emoties vandaan en waarom. Ook nu nog na een creatieve sessie van haken, macramé, zilverklei of kleien, heb ik soms nood aan dat schrijven omdat er tijdens zo'n sessies - als je het toelaat - wel wat kan shiften.

Maar hoe doe je dit nu?

Je kan concrete ervaringen opschrijven, zoals bij een haaksessie "ik voelde hoe mijn hoofd rustig werd toen ik met mijn patroon bezig was", of kleine inzichten die je ontdekt, hoe klein ze ook zijn "ik realiseerde dat ik meer kan genieten als ik niet té perfectionistisch ben", maar ook fysieke sensaties kunnen iets bijbrengen "Mijn schouders zakten omlaag toe ik begon te haken, en ik voelde rust" of net niet "Ik voelde me helemaal verstijven wanneer ik startte met haken".

Zonder oordeel opschrijven wat je na een creatieve oefening ervaart, geeft je heel veel informatie en prikt druppelsgewijs door de lagen heen naar je echte "zijn".

Journal writing is a voyage to the interior...