Een boodschap voor velen...

Michèle
26 nov 2019
4 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 6 dec 2022

Het gaat allemaal om keuzes maken... het 'ja, maar'-verhaal is een rem op je creativiteit.

10 jaar geleden startte ik als "bleuke" aan het ondernemerschap in bijberoep, want ik was het beu om telkens afhankelijk te zijn van een werkgever, die me in mijn persoonlijke groei afremde. De trainingen waren te duur, ze lagen niet in lijn met mijn werk en last but not least, was ik "weer" niet op kantoor. Het werd er zeker niet gemakkelijker op, dus werd het een spelletje van parttime mét bijberoep en fulltime zonder bijberoep. Ik had de flexibiliteit van een werkgever onderschat.

Ik heb me in verschillende jobs goed gevoeld, héél goed zelfs... tot op een moment dat je de "groei" niet meer voelt. Eerst dacht ik dat het te maken had met "carrière" maken, met "hogerop" geraken, maar langzamerhand sijpelde het tot me binnen... ging ik dan écht gelukkiger zijn? Wanneer ik afscheid nam van mijn laatste werkgever om fulltime in het ondernemerschap te springen als HR, wees die me erop dat 70% van de bedrijven in België zo werkten als zij. Het is misschien iets minder dan die 70, maar ik moet hem gelijk geven...

“Als jong adolescent kreeg je mee dat een bureau job een échte job was en dat handwerk, voor kunstenaars en voor "speciaal" volk was.”

Alhoewel ik als kind heel artistiek uit de hoek kon komen, heb ik er mij nooit op toegelegd. Zowel professioneel als privé kon ik me er niet mee bezighouden. Het was tijdverspilling... alleen wist ik toen nog niet wat het je wél kon bijbrengen, dan alleen maar een afgewerkt iets.

Keuze stress en "ja-maar" gedrag

En ja, het is allemaal een keuze. Welke weg je ook inslaat, de keuze bepaal je alleen maar zelf. En sommige keuzes brengen enorm veel weerstand teweeg, niet noodzakelijk door anderen, maar ook door jezelf. Want je haalt je van alles in je hoofd en je zet jezelf mentaal met de rug tegen de muur...

Want, ik wil dit wel doen, maar...

..., maar ik moet er wel zijn voor mijn gezin.

..., maar ik kan dat niet hoor.

..., maar ik moet mijn rekeningen wel betalen.

..., maar dit lukt niet met mijn ouders, of mijn kinderen

Ja, maar...

Het beperkt ons in onze keuze, in onze creativiteit en het maakt ons lichaam al wijs dat we er zeker niet aan moeten beginnen. Ook al is die sterke wens er om van je pad af te gaan, waarop je nu wandelt.

Dat hoofd van mij heeft jarenlang veel te verduren gekregen met "ja,maar" gedrag, zelfs zodanig dat het volledig vol zat en er niets meer bij kon. Telkens waren anderen de oorzaak van wat ik niet verder kon doen, of had ik schaamte wanneer ik iets wilde ondernemen, of had ik angsten van wat "men" wel zou zeggen... Telkens opnieuw ging ik van bruisend-van-energie, naar zo-slap-als-een-vod-zonder-goesting. Tot op een moment dat ik volledig onverschillig werd voor iedereen die rondom mij leefde, ik wist niet meer wat graag-zien was, wat vreugde was, wat gelukkig zijn was. Ik was verdoofd geraakt voor al het fijne rondom mij.

Diepe analyse van jezelf

Hoe geraak je nu uiteindelijk uit zo een situatie?

Allereerst moest ik erkennen dat ik niet meer diegene was, die ik wilde zijn. Dat ik liever huilde, dan lachte. Dat ik overal complot en verraad in zag. Dat mijn lichaam zelfs veranderde.. op dat moment dacht ik dat het de ouderdom was en stond ik nog niet stil bij de gevolgen van mijn situatie. Dat adrenaline en cortisol de oorzaak konden zijn, was mij toen niet bekend.

Mijn eerste stap was een afspraak bij een bio-acupuncturist die mij vertelde dat mijn lichaam verzuurd was en dat ik mijn eetpatroon moest aanpassen,... of was er toch nog iets anders aan de hand?

"Mevrouw, bent u wel gelukkig?"...

Tja, daar had je het al... wat was dat "gelukkig zijn"?

Mijn volgende afspraak is uit gebleven.

Je moet klaar zijn om een diepe analyse voor jezelf toe te laten. En ik zat nog veel te veel in het verleden en de toekomst te ploeteren. Even stilstaan bij het heden zat er niet bij. Een mentor bij Vlerick had met tijdens mijn traject in HR het boek "Transitions" van William Bridges laten lezen, omdat die periode een wervelwind door mijn leven ging. Een onverwacht ontslag en het overlijden van mijn moeder en haar zus op korte termijn, hadden mijn leven op mijn kop gezet. Tijdens de training wist ik het allemaal niet meer. Dat boek werd later veel duidelijker.

Onverwerkt verdriet, boosheid, teleurstellingen en angsten stapelden zich op, slopen als het ware in mijn lichaam en zorgden er voor dat mijn lichaam aftakelde. Aan de buitenkant geen wolkje aan de lucht, buiten enkele kilo's zwaarder en wat jaren ouder, maar aan de binnenkant deed alles pijn. 's Morgens was ik niet uitgeslapen omdat de pijnen en besognes me wakker hielden of me vroegtijdig wakker maakten. Tijdens de dag kroop de adrenaline weer in mijn lijf om te presteren, ...want zo moest het.

"Maar ik moest en zou iets vinden om me beter te voelen..."

Dit kon toch niet? Dat wanneer je 20 bent, je de wereld aankan en wanneer je 50 bent geen "fut" meer hebt, daar moest toch een oorzaak zijn? Ik ben beginnen boeken lezen... boeken met hopen.

Tijdens mij zoektocht heb ik ook enorm veel leuke, fijne, hartverwarmende en inspirerende mensen tegengekomen, die me niet noodzakelijk de oplossing gegeven hebben, maar mijn geest opnieuw opengezet hebben om meer binnenin mezelf te kijken en te "voelen".

Elk jaar werd mijn pad een stuk breder of ontdekte ik een zijpad om eerst meer te exploreren. Zo ontdekte ik dat mijn creativiteit, het handwerk, me opnieuw kon laten genieten van het NU. Dat wanneer ik iets creatiefs deed, ik niet bij het verleden en de toekomst stilstond en dit me veel rustiger maakte. Het startte allemaal op een retraite in Portugal... 13 vrouwen bij elkaar en de opdracht was... een tegel beschilderen. Dát was het moment dat ik dacht: "ik moet iets met mijn handen doen"... en ik "moet" keuzes maken.

Je hebt "altijd" een keuze

Misschien voor velen een rare stelling, maar als je het goed bekijkt, is dit zo. De keuze om iets wel of niet te doen, heb je altijd. Herkenbaar? "Ja, maar ik heb de tijd daar niet voor"

Je kan de tijd altijd NEMEN... dat is ook een keuze.