Zijn we voorbereid op mentale verstoring?

Iedereen zal het wel gehoord hebben of gezien hebben... "Stroompanne in heel Spanje en Portugal" 😱

Je staat op, je mediteert, je doet je oefeningen, je doucht... daarna start je met volle moed op een stoeltje in de zon aan je boekhouding, facturatie, wat je ook dient te doen of wat er op je agenda staat. Vanuit het standpunt "we doen ons werk op het perfect mogelijke moment, op de perfect mogelijke plaats en in de perfect mogelijke omstandigheden"...

Maar is dit zo?

Op dat moment was dit zo voor mij... tot om 12:30 letterlijk het licht uit ging 🧐

Je start te sakkeren omdat je internet niet meer naar behoren werkt, je zit dan ook midden in verbouwingen en wijst al met de vinger naar de bouwvakkers die waarschijnlijk wel weer zonder iets te zeggen de schakelaar hebben omgezet. Je hoort diegene die normaal het zwembad en de tuin komt onderhouden de poort open schuiven om 13:05 waarna je deze opnieuw hoort vertrekken om 13:09 en bij jezelf denkt "amai, heeft die nu al gedaan? tzal weer tijd zijn voor ander en beter". Voor je dus doorhebt dat niet alleen de elektriciteit bij jou niet werkt maar dat het een algemeen probleem is, passeren er toch nog wel een aantal anecdotes. Wanneer dan ook het internet uitvalt en de connectie met de buitenwereld wordt stopgezet, dient er een knop te worden omgezet van het normale naar het ongewone. En hoe gaan we er mee om. Hoe maken we dit ongewone opnieuw normaal?

Want pas na een tijd sijpelt het besef binnen: het ligt niet aan jou, je huis, of je aannemers. Het is overal. Heel Spanje. Heel Portugal. De stroom is gewoon weg. Voor hoelang? Niemand weet het... gewoon afgesneden van de buitenwereld, die we gewoon zijn.

Wat doe je dan, als de mentale structuur van je dag als een kaartenhuis in elkaar zakt?We zijn gewend te leven met een zekere mentale agenda. Zelfs al staat er niets fysiek in een kalender geschreven, ons brein heeft een planning. Er zit een volgorde in ons denken: nu dit, daarna dat, dan een pauze, straks een beloning. 

En wanneer iets die volgorde verstoort — zeker door iets wat je zelf niet in de hand hebt — komt er wrijving. Irritatie. Verwarring. Soms zelfs paniek. Kijk maar naar het hamstergedrag in de supermarkten, liters water werden opnieuw uit de rekken gehaald.

Maar hier zit ook de schoonheid: het dwingt ons tot herkalibreren. De buitenwereld zegt: “Stop. Er is nu even geen controle. Wat doe je daarmee?”

Sommige mensen worden onrustig, raken geïrriteerd, zoeken naar wie ze de schuld kunnen geven. Anderen schakelen sneller naar aanvaarding, nemen een boek vast, gaan wandelen, of – verrassend – genieten van de ongeplande pauze. Die mentale knop, van het normale naar het ongewone, is iets waar we zelden bewust bij stilstaan.

De stroompanne heeft niet lang genoeg geduurd om de impact er van te ervaren.

Wat als een storing – hoe onhandig ook – eigenlijk een uitnodiging is?

Om even los te laten. Te zijn, in plaats van altijd maar te doen. Om te leren omgaan met het onvoorspelbare, met wat buiten onze macht ligt. Het helpt je jezelf beter te leren kennen: hoe reageer jij op het onverwachte?

Benzinestations gesloten, winkel gesloten, zelfs terrasjes doen was er niet meer bij...

Misschien moeten we vaker oefenen in het niet-weten. In het niet-kunnen-doen.

Want in een wereld die altijd aan staat, leert een plots "donkere" middag ons soms meer dan een perfect uitgestippelde dag.

Hier wat mindset-tips die je kunnen helpen indien je mentale agenda verstoord wordt:

Erken je frustratie. Je mag balen. Even mopperen is oké. Door je gevoelens te erkennen zonder ze meteen te willen oplossen, ontstaat er ruimte voor kalmte. Maar schiet zeker niet in doemscenario's, dit brengt alleen maar angstgevoelens naar boven.

Vertraag bewust. Zet letterlijk een stap terug. Ga even wandelen, zet een kop koffie, kijk rond je. Vaak helpt het om niet direct in "fix"-modus te schieten. Zelfs als de terrassen op dat moment dicht zijn, wie weerhoudt je om een picnic te halen thuis en het strand op te zoeken.

Verander van focus. Kan je iets doen dat géén elektriciteit of internet vereist? Schrijven met pen en papier? Lezen? Ordenen? Eenvoudige huishoudtaken? In het geval de stroompanne.

Communiceer (indien mogelijk). Laat weten dat je offline bent aan wie dat moet weten. Dat schept rust en voorkomt misverstanden. Indien dit niet kan, blijf rustig, er komt een moment wanneer dit wel kan.

Maak ruimte voor herplanning. Vraag je af: Wat kan vandaag wél? en Wat kan gerust morgen? Herplannen is geen falen, het is aanpassen aan wat "ís".

Wat je ook kan doen is een mindset-oefening:

Wanneer je voelt dat je mentale agenda verstoord wordt en je weerstand opbouwt kan je het volgende doen:

• Stop even. Zet alles neer. Sluit je ogen. Adem drie keer diep in en uit.

• Label wat je voelt. Zeg tegen jezelf, zachtjes: "Ik voel frustratie." of "Ik voel controleverlies." Door gevoelens te benoemen, neutraliseer je hun grip.

• Stel jezelf deze vraag: "Wat wil dit moment me eigenlijk vertellen?" Misschien zegt het: Vertraag. Laat los. Heroriënteer.

• Kies een kleine, bewuste actie. Iets wat géén perfect resultaat vraagt. Iets kalmerends, traags of betekenisvols. Bijvoorbeeld: je planten water geven. Een blad papier vullen met losse gedachten. Iets tekenen. Alleen maar ademen of neem een haakpen en draad en ga wat lussen

• Sluit af met mildheid. Herinner jezelf eraan: "Niet alles ligt in mijn handen, maar mijn reactie wél."

Ervaar je frustratie als dingen anders lopen dan gepland?

Mijn digitaal werkboek “Van beperkende gedachten naar vrijheid” helpt je om innerlijke rust te vinden wanneer de buitenwereld chaos is.

Ontdek creatieve oefeningen die je leren schakelen van controle naar vertrouwen.

Leer hoe je beperkende gedachten herkent én omzet in ruimte en veerkracht.

Een ideale tool voor wie wil groeien, juist op de momenten dat alles even stilvalt.

"Wanneer de stroom uitvalt, gaat het innerlijke licht pas echt aan."