I'm stuck...

Yep, I know... het is lang geleden dat ik nog iets geschreven heb. Het is zelfs lang geleden dat ik nog iets voor Mind2feel heb gedaan. 🫣

Zoals schrijvers een schrijversblok hebben, of writer's block misschien wel beter bekend, heb ik een ondernemersblok...(?!) Bestaat dit überhaupt wel...🙄

Ergens een blokkade dat het niet meer stroomt, ergens iets dat ik het (weer) niet meer zie 🫣... hoe kan dit nu toch weer! Heel mijn lijf voelt het, mijn hoofd is ijl en mijn moodswings gaan van hoog naar laag en van laag naar hoog. Ik slaap amper en loop er als een zombie bij. Is het de invloed van de volle maan... want die scheen als een felle straatlamp in mijn kamer.

Overweldigd raken door verantwoordelijkheden, onzekerheid of gewoon gebrek aan motivatie kan zo een ondernemersblok teweegbrengen. En dan kom je vast te zitten, alé... dat gevoel heb je toch.

Mentaal stroomt het niet meer, beslissingen voor Mind2feel blijven uit, want El Gusto Loco, de verbouwingen en gewoon "life itself" nemen weer enorm veel tijd in beslag. Mijn ideeën zijn opgedroogd, mijn doorzettingsvermogen is nihil en de schwoeng van het ondernemen is weg. Twijfel aan mezelf en mijn bedrijf geeft me een knagend gevoel van "vastlopen". Er moet een reden voor zijn, maar welke?

Ik heb geen overzicht meer, er zijn teveel tabs die openstaan en die maar niet dicht raken. Angst om te falen, of is het angst voor het succes, speelt me parten of voelt het gewoon niet "goed genoeg"? Maak ik mezelf weer wijs dat ik afhang van mijn omgeving en de zaken die nog moeten gebeuren? Waar zit eigenlijk die stop die ik er kan uittrekken om het opnieuw te laten stromen?

Dan maar eens een oefening doen, ...een reflectie-oefening die me opnieuw moet wakker maken vanuit mijn roes van vluchten. Deze 5 vragen heb ik aan mezelf gesteld:

1. Wat houdt me op dit moment het meest tegen om te ondernemen zoals ik wil?

2. Wat gaf me energie toen ik net begon? Wat was mijn drijfveer en waarom ben ik eraan begonnen, wat wilde ik bereiken?

3. Welke gedachte(s) blijf ik herhalen die me tegenhouden?

4. Wat zou ik doen als ik niet bang was dat het zou mislukken?

5. Wat is één kleine actie die ik vandaag nog kan doen om in beweging te komen?

Deze 5 vragen zetten me tot nadenken en voelen. Alleen geraakte ik niet ver en liet mijn journal aan de kant liggen. Tot ik in overdrive ging, door al de prikkels rondom mij en op een morgen mijn journal samen met mijn lakens in de wasmachine propte. Nog helemaal in overdrive en met de daarbij horende emoties, liet ik weten aan mijn omgeving waar ik voor stond en wat ik wilde om zo uit die overdrive te geraken en opnieuw rust te vinden. En dan zag ik het, .. witte brokken kleurde de wasmachine, alsof iemand een papieren zakdoekje vergeten was in zijn broekzak... maar deze keer niet 1 zakdoekje, maar een heel pak! Dit kan niet! Ben ik zo ver, ... 😱

De tranen stroomden uit mijn lijf,... was dit een teken? Heb ik me opnieuw laten gaan in de onbewuste chaos rondom mij en de pedalen verloren? Heel mijn lijf trilde,... ik zakte als een klein hoopje in elkaar en wilde me eigenlijk als een klein kind wikkelen in de schoot van mijn moeder, maar helaas... Als je op level 5.7 zit, kan je niet terug naar de beginfase. Ik moest me herpakken...

Alles "loslaten" en vertrouwen op het "niet-weten". Niet weten of de verhuur gaat lukken, niet weten hoe ik Mind2feel ga invullen, niet weten of het krediet vandaag of volgende maand komt, niet weten of ik wel voldoende ga hebben om alles af te werken, niet weten wat de toekomst brengt en gewoon dat volgen wat "goed voelt".

En het voelt goed als ik de prijslijst van mijn kamers kan maken, het voelt goed wanneer ik blogs schrijf, het voelt goed wanneer ik opnieuw mijn boek neem en start met lezen. Gewoon zinken in mijn stoel en "zijn". Vandaag zijn er geen challenges, vandaag pakken we aan wat kan, vandaag is een dag waarin ik de zaken "stap voor stap" kan aanpakken. Kleine brokken van de grote koek maken het behapbaar om de koek te consumeren.

Door mezelf even uit de omgeving te halen, zonder met een groot ego te veronderstellen dat ik het toch allemaal aankan, kwam de rust terug. Een haakwerkje hielp me daarbij, zelfs gewoon lussen zonder doel, want ooo wat zijn we toch allemaal resultaatgericht, dat het maar snel af is, we willen (afgewerkt) resultaat zien. Maar wat is er mis met tijdens de rit - en het resultaat voor ogen - te genieten van de kleine dingen. De blokkade zit er nog steeds, maar die mag er zijn. Geforceerd gaan zoeken naar zaken die dit kunnen verhelpen, brengt me alleen maar meer in stress-toestand. "Let it be" - en zeg zacht tegen jezelf "Je bent daar waar je moet zijn, op de juiste plaats, op het juiste moment - Live your Life en vertrouw op het niet-weten 💕"

Trust the process